تگ Canonical چیست؟ راه را بر غرض‌ورزیِ رقبا ببندید!

سلامی به گم‌نامیِ تگ Canonical و درودی دیگر با طعم سئو تکنیکال تقدیم به شما

⚪ دستور Canonical؛ قطعه کدی کوچک که قدرت خلق نتایجی بزرگ را دارد. اغلب برنامه‌نویسانِ وب از وجود چنین تگی بی‌اطلاع‌اند!

❔ آیا با مفهوم آدرس کنونیکال آشنایی دارید؟

❔ آیا می‌دانید عدم وجود این تگ باعث می‌شود رقبا علیه شما لینک‌سازی کنند؟

❔ آیا می‌دانید درصورت نداشتن این تگ، ممکن است گوگل شما را جریمه کند؟

❔ آیا خطرات استفاده‌ی نامناسب از Canonical url را می‌شناسید؟

❔ چگونه تگ کنونیکال را در وردپرس قرار داده و یا تغییر دهیم؟

به‌‌رسم همیشه در این مطلب سعی داریم برای پرسش‌های بالا درخصوص رل کنونیکال، پاسخ‌های واضح و کاربردی بیابیم.

 

تگ Canonical چیست؟

کنونیکال یکی دیگر از تگ‌های HTML از نوع <link> است که در این مقاله قصد داریم به تأثیر آن بر سئو و شیوه‌ی به‌کارگیری آن در صفحات وب بپردازیم.

بگذارید با یک مثال واقعی، تعریفی شفاف از کنونیکال داشته باشیم؛

یک منزل مسکونی را درنظر بگیرید که افراد از مسیرهای گوناگونی می‌توانند به آن دست یابند. هر منزل دارای یک آدرس شاخص بوده که عموماً کوتاه‌ترین و بهترین مسیر دسترسی محسوب می‌شود.

درصورت نبود آدرس اصلی، آشنایان برای حضور در دورهمی‌های دوستانه دچار سردرگمی‌ خواهند شد.

یک صفحه از سایت نیز از راه‌های مختلفی برای کاربران قابل مشاهده است که یکی از آن‌ها به عنوان آدرس منتخب اعلام می‌شود.

مأموریت تگ کانونیکال تعیین اصلی‌ترین آدرس یک صفحه و معرفیِ آن به گوگل می‌باشد. البته این کار صرفاً در حد یک پیشنهاد است. گوگل در شرایطی خاص ممکن است حضور این تگ را نادیده گرفته و براساس دانسته‌های خود تصمیم‌گیری نماید (در ادامه این موارد خاص بررسی خواهند شد).

تفاوت ریدایرکت ۳۰۱ با تگ کنونیکال

مأموریت اصلی ریدایرکت ۳۰۱ هدایت کاربر و گوگل از صفحه‌ای به صفحه‌ی جدید است.

⚪ ریدایرکت ۳۰۱؛ مسیر حرکت کاربر و ربات گوگل را به‌طور دائم تغییر می‌دهد. گاهی وقت‌های در سایت نیاز است آدرس صفحه‌ای را تغییر دهیم. از آن‌جا که آن صفحه ممکن است توسط گوگل ایندکس شده باشد، درصورت تغییر آدرس، ارزش و اعتبار آن نیز نزد گوگل ازبین خواهد رفت.

برای جلوگیری از این اتفاق، با استفاده از دستور ریدایرکت ۳۰۱ به گوگل فرمان می‌دهیم؛ ارزش و رتبه‌ی این آدرس را به آدرس جدید منتقل کرده و زین‌پَس آدرس جدید را در نتایج گوگل نمایان کن. علاوه‌‌برآن اگر کاربر به آدرس قدیمی مراجعه کند، به‌طور خودکار به آدرس جدید هدایت خواهد شد.

جهت افزایش سطح آگاهیِ خود نسبت به این موضوع، می‌توانید به مقاله‌ی ریدایرکت ۳۰۱ چیست؟ مراجعه نمایید.

زمانی که بین دو یا چند صفحه، صرفاً به یک صفحه نیاز دارید، استفاده از ریدایرکت توصیه می‌شود.

⚪ کنونیکال؛ مسیر پیشنهادی برای حرکت ربات گوگل (گوگل مجاز است آن را نادیده بگیرد). در این‌جا کاربر عادی متوجه حضور تگ کنونیکال نخواهد شد و صرفاً یک سیگنال اثرگذار برای هدایت ربات گوگل به سمت محتوای اصیل است.

زمانی که محتوای موجود در دو یا چند آدرس، بسیار شبیه به هم هستند از کنونیکال استفاده می‌شود.

خطرات استفاده‌ی نامناسب از کنونیکال

یکی از پیامدهای خطرناک استفاده‌ی نادرست از تگ کنونیکال، تولید محتواهای تکراری در سایت است.

زمانی که کاربران در لیست نتایج جستجو با محتواهای مشابه برخورد می‌کنند، به مرور سطح اعتماد آن‌ها نسبت به گوگل کاهش یافته و احساس مطلوبِ جستجو از آن‌ها سَلب خواهد شد. و این یعنی شکستِ گوگل!

پیش‌نهاد می‌شود فیلم گفت‌وگوی مارتین اسپلیت و رِیچل کاستِلو را با موضوع Canonicalization مشاهده نمایید؛

⚪ به قولِ مارتین؛ گوگل هیچ‌گاه سایت‌ها را به‌دلیل تولید محتوای تکراری مجازات نمی‌کند! بلکه گوگل در تلاش است نتایج تکراری را فیلتر کرده تا تجربه‌ای لذت‌بخش برای کاربران ایجاد شود.

⚪ تعریف Duplicate Content یا محتوای تکراری؛ زمانی که دو یا چند صفحه‌ی وب با آدرس‌های متفاوت، دارای محتویاتی یکسان یا شبیه به هم باشند، گوگل صفحه‌ی اصیل را شناسایی کرده و صفحات کپی‌کار را جریمه می‌کند. درواقع از دیدگاه گوگل، تنها یک صفحه به عنوان مرجع شناخته می‌شود.

با به‌کارگیریِ دستور rel canonical مسیر حرکت ربات گوگل را تعیین کرده و بهترین مسیر را به آن پیش‌نهاد می‌دهیم.

چند حالت رایج تولید محتوای تکراری در سایت:

۱) پارامترهای آدرس (URL Parameters)؛ زمانی که در یک فروشگاه اینترنتی یکی از فیلترهای جستجو را مورد استفاده قرار می‌دهید، آدرس صفحه تغییر می‌کند. در این صورت ممکن است گوگل، آدرس تولیدشده را به‌جای آدرس اصلی، بررسی و ایندکس نماید (دو تصویر زیر بیان‌گر این موضوع هستند):

البته به دلیل اینکه پس از اعمال فیلترینگ، تعداد آیتم‌ها کم‌تر از حالت قبل می‌شود، گوگل عموماً صفحه‌ی حجیم‌تر (از نظر محتوا) را به عنوان آدرس اصلی، شناسایی خواهد کرد. اما گوگل برای تشخیص مهم‌ترین آدرس، نیازمند بررسی تمامی آدرس‌های تولیدشده است (و این یعنی هدردادنِ بودجه‌ی خزش!).

وجود آدرس‌های متفاوت با محتویات یکسان منجربه اتلاف زمان و انرژی ربات گوگل خواهد شد. در نهایت برخی صفحات سایت ما دیرتر در نتایج گوگل نمایان خواهند شد.

حتی اگر از روش UTM Campaign برای آنالیز نرخ کلیک روی بنرهای تبلیغاتی استفاده می‌کنید، کاراکترهایی که به انتهای آدرس اضافه می‌شود، ممکن است گوگل را در درک کلیدی‌ترین آدرس به اشتباه بی‌اندازد.

۲) حروف کوچک یا بزرگ (Case Sensitive URLs)؛ آدرس‌های اینترنتی نسبت به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند. اگر صفحه‌ای از سایت شما، هم با حروف بزرگ و هم با حروف کوچک قابل دسترس است، شما درحال کپی‌کردن محتوای سایت خود هستید!

۳) انتشار هم‌زمان محتوا در چند سایت؛ شاید شما علاوه‌بر سایت اصلی، چند سایت یا وبلاگ دیگر با موضوعات مرتبط داشته باشید و بخواهید هم‌زمان مطالب خود را در همه‌ی این فضاها منتشر نمایید. در این صورت گوگل در انتخاب مرجع اصلی گم‌راه خواهد شد. البته اگر صفحه‌ی اصلیِ شما دارای تگ کنونیکال باشد و سایر صفحات هم به محتوای مرجع اشاره کنند، نه‌تنها باعث افت رتبه شما نمی‌شود، بلکه سبب انتقال ارزش صفحات به محتوای اصلی نیز خواهد شد.

۴) نسخه‌ای جدا برای موبایل؛ گاهی اوقات نیاز است نسخه‌ای جداگانه از سایت، مخصوص کاربران موبایلی طراحی شود. به عنوان مثال؛ زمانی که کاربران با استفاده از موبایل یا تبلت خود سایت ما را باز می‌کنند، به‌صورت خودکار به آدرسی شبیه به https://mob.webirooni.com هدایت خواهند شد. در این حالت، تمامی صفحات سایت کپی شده و بلاشک گوگل نسخه‌ی موبایلی را به جرم نقض قوانین کپی‌رایت، جریمه خواهد کرد.

۵) نسخه‌ی AMP؛ همانند مورد قبل، اگر شما نسخه‌ی دیگری از سایت با استانداردهای amp بسازید، خیلی شیک و مجلسی تمامی صفحات سایت خود را کپی کرده‌اید. در نتیجه باید منتظر اتفاقات ناخوش‌آیند از جانب گوگل باشید!

اگر مفهوم amp برای شما قابل‌لمس نیست، پیشنهاد می‌کنیم مقاله‌ی AMP چیست؟ را مطالعه نمایید.

۶) محتوای یکسان در برچسب‌ها و دسته‌بندی‌ها؛ این ایراد در سایت‌های وردپرسی بسیار رایج است. زمانی‌که برای یک مقاله یا محصول، دسته‌بندی و برچسب یکسان انتخاب شود، شاهد تولید محتوای تکراری خواهیم بود. به عنوان مثال؛ در یک فروشگاه اینترنتی پوشاک، محصولی به اسم کت چرم مردانه- کد۱۱۷ در دسته‌بندیِ کت چرم مردانه قرار گرفته است. از طرفی برچسبی با نام کت چرم مردانه نیز برای این محصول تنظیم شده. در این حالت دسته‌بندی و برچسب دارای محتوایی یکسان می‌باشند.

برای رفع این مشکل توصیه می‌شود، از ابتدا دسته‌بندی و برچسب‌های هم‌نام درست نکنید. اما اگر به هر دلیلی این صفحات ایجاده شده بود. با به‌کارگیریِ دو روش می‌توان این اتفاق را مدیریت کرد:

⚪ نوایندکس (Noindex)؛ درحالتی که سایت تازه‌تأسیس است و برچسب یا دسته‌بندی جایگاه و اعتباری کسب نکرده، توصیه می‌شود یکی از آن‌ها را باتوجه به استراتژی سئوی خود، نوایندکس کرده و درنهایت صفحه را از سایت حذف نمایید.

⚪ دستور Canonical؛ اگر صفحه‌ی مورد نظر دارای محتوایی باکیفیت است، باید با استفاده از تگ کنونیکال، کلیه‌‌ی ارزش و اعتبار صفحه به صفحه‌ی اصلی منتقل شود.

۷) کپی کردن محتوا از سایتی دیگر؛ با استفاده از تگ کنونیکال می‌توانید بارها مطالب سایت‌های معتبر را کپی کنید و هرگز توسط گوگل جریمه نشوید!

عکسِ این ماجرا نیز صادق است. یعنی اگر سایتی محتوای شما را کپی کند، باید با rel canonical مرجع اصلی محتوا را به گوگل اعلام نماید. در غیر این صورت جریمه خواهد شد.

البته اگر محتوای کپی‌شده توسط آن سایت توسط گوگل سریع‌تر ایندکس شود، سایتِ کپی‌کار مرجع محتوا شناخته خواهد شد. برای جلوگیری از این دزدی دو راه‌کار مفید وجود دارد:

⚪ درخواست کنونیکال؛ از آن سایت بخواهید با استفاده از دستور canonical به مطلب شما لینک دهد (البته بعید است این درخواست پذیرفته شود).

⚪ URL Inspection در گوگل سرچ کنسول؛ به‌محض انتشار محتوا (در سایت خود)، به بخش URL Inspection سرچ کنسول مراجعه کرده و رسماً درخواست ایندکس محتوای خود را به گوگل اعلام نمایید.

۸) ساخت بک‌لینک توسط رقبا؛ در سئو بعضاً کار به جایی می‌رسد که رقبا برای شما بک‌لینک‌های باکیفیت می‌سازند!

فقط کافیست تگ کنونیکال در صفحات سایت شما حضور نداشته باشد. در این شرایط رقبا می‌توانند برای سایت شما صفحه بسازند و آن‌قدر کیفیت صفحات را افزایش دهند تا گوگل، آن صفحه را ایندکس کرده و در نتایج جستجوی خود نمایش دهد.

مثلاً؛ رقبا صفحه‌ای با آدرس https://webirooni.com/technical-seo/?q=https://webirooni.com/technical-seo/?q= “Site is bad!” برای صفحه‌ی سایت شما ایجاد کرده و بین علامت‌های (“) واژه‌های ناپسند درج می‌کنند که می‌تواند آسیبی جدی به برند شما وارد نماید.

۹) دسترسی به دامنه‌ی سایت؛ به‌طور کلی از ۴ روش می‌توان یک سایت را در دسترس داشت:

معمولاً برای معرفی آدرس مطلوبِ سایت، حداقل ۳ مرحله را طی می‌کنیم:

⚪ گام نخست؛ آدرس دامنه‌ی سایت موجود در تگ کنونیکال تمامی صفحات، باید از یک الگوی خاص پیروی کند (که مسلماً اولین مدل، بهترین انتخاب است).

⚪ گام دوم؛ نقشه‌ی سایت (Sitemap) یکی از مجراهای اصلی گوگل برای شناسایی آدرس صفحات است. بنابراین نام دامنه‌ای که درون تگ Canonical قرار می‌گیرد نباید با آدرس درج‌شده در سایت مپ مغایرت داشته باشد.

⚪ گام سوم؛ در آخر نیز لازم است، الباقیِ آدرس‌ها با استفاده از روش ریدایرکت ۳۰۱ به دامنه‌ی اصلی هدایت شوند. جهت محکم‌کاری می‌توان آدرس دامنه‌ی منتخب را در بخش Preferred Domain سرچ کنسول نیز اضافه کرد.

💥 راه‌کار جادویی؛ اگر تگ کنونیکال به درستی در صفحات درج شود، هرگز این مشکلات رخ نخواهد داد.

فاکتورهای گوگل برای شناسایی آدرس‌های اصلی

⚪ طبق گفته‌ی جان مولر؛ کنونیکال تنها راه تشخیص صفحه‌ی مرجع نیست. بلکه یکی از آن‌هاست. درواقع علاوه‌بر کنونیکال، سیگنال‌های دیگری هم به سمت گوگل ارسال می‌شود.

شانس حضور صفحات وب در نتایج جستجو، باتوجه به فاکتورهای زیر قابل تعیین است:

⚪ درج آدرس صفحه در Sitemap؛ آدرسی که درون نقشه سایت قرار می‌گیرد، سیگنالی قدرت‌مند برای تعیین آدرس شاخص صفحه توسط گوگل خواهد بود.

⚪ تعیین آدرس منتخب در Preferred Domain؛ در ابزار Google Search Console بخشی تحت عنوان Preferred Domain وجود دارد که از آن طریق می‌توان اصلی‌ترین مسیر دسترسی را به گوگل معرفی کرد.

⚪ ایمن بودن صفحه (HTTPS)؛ صفحاتی که مجهز به SSL هستند، تأثیر مثبتی بر فرآیند شناسایی آدرس‌های شاخص خواهند گذاشت.

⚪ لینک‌های داخلی؛ جان مولر در یکی از ویدیوهای خود در داخل کانال Google Search Central در یوتیوب، از Internal Linkها به عنوان یک سیگنال قابل‌توجه نام برده است.

⚪ کیفیت محتوای موجود در بخش اصلیِ صفحه؛ کیفیت محتوا یکی از معیارهای اصلی گوگل برای انتخاب شاخص‌ترین آدرس است. به عنوان مثال؛ اگر دو صفحه با آدرس‌های مشابه، دارای محتوایی متفاوت باشند، صفحه‌ای که از لحاظ لینک‌سازی و غنای محتوایی ارزشمندتر باشد، شانس بالاتری برای دیده‌شدن در نتایج گوگل خواهد داشت.

💥 نکته کنکوری؛ محتوای موجود در Header، Footer و Sidebar به دلیل اینکه در تمامی صفحات تکرار می‌شود، تأثیر مستقیم روی کیفیت محتوا ندارد.

⚪ وجود دستور rel=canonical؛ قدرت‌مندترین سیگنال و بهترین راهنما برای گوگل است. درصورتی که صفحه‌ای از سایت دارای تگ کنونیکال باشد، بیش‌ترین شانس را برای حضور در نتایج گوگل خواهد داشت.

۳ روش برای استفاده از Canonical Tag

⚪ Self-Referral؛ در این روش، آدرس قرارگرفته در تگ کنونیکال همان آدرس اصلی صفحه می‌باشد (اصطلاحاً می‌گویند؛ صفحه به خودش کنونیکال شده). به‌‌صورت پیش‌فرض برای تمامی صفحات وب از این شیوه استفاده می‌شود.

⚪ Preferred؛ اگر در سایت خود مجبور شوید چند صفحه با محتوایی مشابه یا یکسان ایجاد نمایید، نیاز است تا اصلی‌ترین آدرس را با بهره‌گیری از دستور Canonical مشخص کنید. زمانی‌که صفحه‌ای را به آدرسی دیگر از سایت خود کنونیکال می‌کنیم، اصطلاحاً به این کار Preferred-URL (آدرس ترجیح‌داده‌شده) گفته می‌شود.

⚪ Cross-Domain؛ روشی که در آن، صفحه‌ای از سایت شما توسط تگ کنونیکال، به دامنه‌ای غیر از دامنه‌ی خود ارجاع داده می‌شود. با بهره‌گیری از این روش قادر هستید، محتوا را از سایت‌های دیگر کپی کنید، بدون اینکه توسط گوگل جریمه شوید. زیرا با این کار، منبع اصلی مطلب را صراحتاً به سمع و نظر گوگل رسانده‌اید.

نحوه‌ی استفاده از دستور Rel canonical

قاعده‌ی نوشتاری دستور Canonical به شکل زیر است؛

این قطعه کد بین تگ‌های باز و بسته‌ی head قرار می‌گیرد. هر صفحه از سایت باید یک تگ link از نوع canonical را داشته باشد. آدرس اصلی صفحه نیز درون ویژگیِ href قرار می‌گیرد.

💥 فراموش نکنید؛ هر مقداری که پس از نام دامنه درج شود، نسبت‌به حروف کوچک و بزرگ حساس (Case Sensitive) بوده و به هر شکلی که درون href قرار داده شود، به همان شکل نیز داخل نتایج جستجوی گوگل دیده خواهد شد (پیشنهاد قطعیِ ما حروف کوچک است).

در مثال بالا از روش خودارجاع (Self-Referral) استفاده شده و باتوجه به تصویر فوق، آدرس مقاله‌ی سئو تکنیکال چیست؟ با حروف کوچک در نتایج گوگل نمایان شده است.

آموزش تنظیم تگ Canonical در افزونه‌ی Yoast

اگر وردپرسی هستید، جای تبریک دارد! زیرا بدون درگیری با کدهای پیچیده می‌توانید کنونیکال صفحات را تغییر دهید.

فقط کافیست افزونه‌ی Yoast را روی هسته‌ی وردپرس خود نصب کنید، صفحه‌ی مورد نظر خود را باز کرده و مانند تصویر زیر صفحه‌ی جاری را به آدرس دل‌خواه خود ارجاع دهید؛

افزودن آدرس کنونیکال در فایل .htaccess

از آن‌جایی‌که همه‌ی آدرس‌های موجود در وب، الزاماً دارای کدهای HTML نیستند و گاهاً جنس آن‌ها متفاوت است، بعضی وقت‌ها نیاز داریم فایلی با فرمت‌های .pdf، .doc، .ppt، .zip و… توسط گوگل ایندکس شود.

سوال؛ در این موقعیت چگونه سیگنال کنونیکال را به سمع و نظر ربات گوگل برسانیم؟

جواب؛ به دلیل این‌که در فایل‌هایی نظیر pdf امکان درج تگ Canonical مابین تگ‌های باز و بسته‌ی Head وجود ندارد، باید این سیگنال از طرف سرور به سمت ربات گوگل ارسال شود.

اگر وب‌سرور شما Apache است، برای ارسال سیگنال به گوگل، فقط کافیست در فایل .htaccess کدهای زیر را وارد نمایید:

 

⚪ قطعه کد بالا؛ یک کنونیکال با روش خودارجاع (Self-Referral) در فایل resume.pdf ایجاد می‌کند.

⚪ شفاف‌سازی؛ تصور کنید، می‌خواهید زمانی‌که کاربران در گوگل عبارتی مانند “دانلود رزومه‌ی محمدرضا یعقوبی” را سرچ کردند، فایلی با فرمت pdf در نتایج گوگل نمایان شده و به‌محض این‌که کاربران روی نتیجه‌ی گوگل کلیک می‌کنند، فایل resume.pdf برای‌شان دانلود شود. در این حالت احتمالاً یک صفحه‌ی ارزشمند داخل سایت داریم که به‌طور جامع در رابطه با بیوگرافی خود اطلاعاتی درج کرده‌ایم.

اکنون نیاز است از صفحه‌ی بیوگرافی، با استفاده از تگ کنونیکال، ربات گوگل را به آدرس https://webirooni.com/resume.pdf ارجاع دهیم. با این کار اعتبار آن صفحه به لینک دانلود فایل pdf منتقل شده و سیگنالی قدرت‌مند نیز با هدف نمایش در نتایج جست‌وجو به سمت گوگل ارسال گردیده است.

صحت‌سنجی انتخاب‌های گوگل!

همان‌طور که بارها در این مقاله گفته شد؛ قرار دادن تگ کنونیکال صرفاً یک سیگنال برای گوگل بوده و گوگل در شرایطی ممکن است آدرس دل‌خواه خود را در نتایجِ خود نمایش دهد.

بنابراین با مراجعه به بخش URL Inspection در ابزار سرچ کنسول می‌توانیم از درخواست‌های خود و هم‌چنین انتخاب‌های گوگل اطمینان حاصل نماییم.

باتوجه به عکس بالا، مراحل کار بسیار ساده است:

۱) از منوی سمت چپ روی گزینه‌ی URL Inspection کلیک می‌نماییم.

۲) سپس در جعبه جست‌وجو بالا، یکی از آدرس‌های سایت را وارد می‌کنیم.

۳) در بخش Coverage گزینه‌ی User-Declared Canonical به آدرسی اشاره می‌کند که مدیر سایت داخل تگ کنونیکال قرار داده (آدرس پیش‌نهادی).

۴) گزینه‌ی Google-Selected Canonical نمایان‌گرِ پذیرش یا عدم پذیرش آدرس کنونیکال ماست. درج عبارت Inspected URL به معنی قبول آدرس پیش‌نهادیِ ما توسط ربات گوگل می‌باشد.

وقتی گوگل، آدرس کنونیکال را نادیده می‌گیرد!

حداقل در ۵ صورت ممکن است گوگل کنونیکال را درنظر نگیرد:

⚪ محتوای نامرتبط؛ اگر محتوای صفحه‌ای از نظر موضوعی بی‌ربط با آدرس کنونیکال باشد، گوگل Canonical را نایدیده می‌گیرد.

⚪ اعتبار و کیفیت صفحه؛ طبق گفته‌ی گوگل حتی اگر شما آدرس کنونیکال را به‌شکل واضح قرار دهید و صفحه‌ای دیگر با آدرسی مشابه به دلیل برتری از لحاظ تکنیکال، کیفیت محتوا و لینک‌بیلدینگ، شانس بیش‌تری برای حضور در نتایج جستجو خواهد داشت.

⚪ آدرس‌های موجود در Sitemap؛ اگر پسوند فایل‌ها و صفحات موجود در نقشه سایت با آدرس موجود در تگ کنونیکال متفاوت باشد، به احتمال زیاد گوگل، توجهی به آدرس موجود در تگ کنونیکال نخواهد کرد.

⚪ حداقل و حداکثر یکی؛ هر صفحه از سایت باید دارای یک و فقط یک تگ کنونیکال باشد. اگر صفحه‌ای دارای دو یا چند Canonical Tag باشد، ربات گوگل مسلماً هر دو را نادیده می‌گیرد.

⚪ کنونیکال‌های زنجیره‌ای (Canonical Chains)؛ شرایطی را تصور کنید که صفحه‌ی a به صفحه‌ی b و صفحه‌ی b هم به صفحه‌ی c اشاره کند. در این صورت شاهد ظهور کنونیکال‌های زنجیره‌ای خواهیم بود که در این حالت، گوگل قطعاً کنونیکال‌ها را نادیده خواهد گرفت.

راه‌حل بسیار ساده است! صفحه‌ی a و b باید به صفحه‌ی c کنونیکال شود.

قرار دادن تگ کنونیکال برای نتایج جستجو در سایت

درمورد نتایج جستجوی داخل سایت، علاوه‌بر اینکه توصیه می‌شود کنونیکال قرار ندهید، بلکه در این شرایط Noindex را به شما پیشنهاد می‌کنیم. زیرا نتایج جستجو در سایت، معمولاً محتوای ارزشمندی در اختیار کاربران قرار نمی‌دهند. مگر اینکه مانند وب‌سایت Caniuse پاسخ‌های قطعی و صحیح برای مخاطبان تولید شود.

هشدار افزونه‌ی Lighthouse درمورد canonical

افزونه‌ای در کروم وجود دارد تحت عنوان Lighthouse یا فانوس دریایی گوگل که ابزاری هوش‌مند برای بررسی عمل‌کرد و سرعت سایت‌هاست.

یکی از آیتم‌هایی که این ابزار به آن توجهی ویژه دارد، حضور تگ کنونیکال است.

به عنوان مثال در تصویر زیر می‌بینیم؛ سایت Caniuse در هیچ‌کدام از صفحات خود rel canonical را قرار نداده و لایت‌هوس به آن هشدار داده است.

برخی فاکتورهای Lighthouse برای رفع هشدار کنونیکال:

۱) وجود بیش از یک تگ کنونیکال در صفحه.

۲) آدرس موجود در تگ کنونیکال نامعتبر باشد (صفحه‌ی مورد نظر دارای Status Codeهایی نظیر ۵xx و ۴xx باشد).

۳) لینک کنونیکال به صفحه‌ای با منطقه و زبان دیگری اشاره کند.

۴) آدرس کنونیکال به دامنه‌ی دیگری اشاره داشته باشد.

۵) کنونیکال به صفحه‌ی اصلی اشاره داشته باشد (یاهو و بینگ این مورد را خطا درنظر می‌گیرند).